mentorschap
Het Mentorschap is een wettelijke beschermingsmaatregel die de kantonrechter kan instellen wanneer een meerderjarige niet (helemaal of op bepaalde punten) in staat is om de eigen belangen goed te beoordelen. Het kan zijn dat iemand erg in de war is door bijvoorbeeld zijn/haar psychogeriatrische stoornis (meestal dementie) en niet meer kan aangeven wat hij/zij wil. Hij/zij overziet de gevolgen van zijn/haar keuze niet meer, wat nadelige gevolgen kan hebben voor de veiligheid van zichzelf of van anderen.
Het is dan zinvol om een mentor aan te stellen die meedenkt, mee beoordeelt en (mee)beslist welke zorg iemand nodig heeft. Iemand die een mentor heeft kan zowel handelingsbekwaam als handelingsonbekwaam zijn. Is de cliënt handelingsonbekwaam dan komt er een bewindvoerder in beeld. Die regelt dan de financiële zaken van de cliënt.
Een mentor behartigt alleen de persoonlijke belangen van de cliënt. Dit is een wezenlijk verschil tussen een curator en een bewindvoerder.
(DEELS) WILSONBEKWAAM
Iemand is (deels) wilsonbekwaam wanneer hij niet tot een redelijke waardering van zijn eigen belangen in staat is en daardoor ook geen beslissingen meer kan nemen. In dit geval neemt de mentor de beslissingen. Iemand kan ook gedeeltelijk (deels) wilsonbekwaam zijn. Bijvoorbeeld iemand kan zich wel non-verbaal uitdrukken, door met het hoofd ja te knikken en nee te schudden of schouders op te halen. De mentor stimuleert zoveel mogelijk de inbreng van deze persoon om vervolgens tot een beslissing samen met deze persoon te komen.
Bij (deels) wilsonbekwaamheid gaat het erom of iemand in staat is om te beslissen en hoe zo iemand dit doet. Het gaat niet in de eerste plaats om wàt de persoon beslist.
